Het hondje ging meteen met ons mee naar huis en we noemden haar Tinkel. Eenmaal thuis begonnen de gedragsproblemen. Tinkel liep na een week nog steeds met haar staartje tussen haar benen en was heel bang voor elk geluid. We hadden een kleine kennel in de huiskamer staan, waar ze ’s avonds in ging. Rond half zeven ging ze uit zichzelf de kennel in en lag dan heel bang te trillen. Dat was zo zielig. De eerste week stond ik drie keer per nacht op om haar uit te laten, maar ze deed niets. Ik vond ook niets in haar kennel en dat was natuurlijk heel vreemd.

Hoe het verder ging

Toen ben ik haar gedrag gaan bestuderen. Ze was heel angstig. Het bleek dat ze haar behoeften in de kennel deed en haar ontlasting vervolgens zelf op at. Toen ik dit zag heb ik de kennel weggehaald uit de kamer en heb ik Tinkel om het uur op de kattenbak gezet. Maar daar wilde ze haar behoeften niet op doen. In plaats daarvan plaste en poepte ze in huis. Op dat moment gingen er bij mij alarmbellen af. Er was iets goed mis met Tinkel. Inmiddels begon ze ook naar ons te grommen en te happen. Dat heeft mij ertoe bewogen om contact op te nemen met een deskundige. Tegen die tijd was ik er overigens ook achtergekomen dat Tinkel niet negen weken oud was toen ze bij ons kwam, maar pas zeven weken. Ze was dus met vijf weken al bij haar moeder weggehaald en in een vreselijk druk gezin terechtgekomen. Daar had ze geen moment rust. De kinderen vochten om Tinkel vast te houden. De ouders werden gek van dat continue gevecht om Tinkel, pakten haar met regelmaat behoorlijk hardhandig af en gooiden haar in de kennel. Het moet erg traumatiserend voor dat kleine hondje zijn geweest. We merkten dat ook aan Tinkel. Als we haar een standje gaven of met een zwaardere stem spraken, dan werd ze bang en dook weg in haar kennel.

Marieke van der Burgt

Al snel kwam ik bij Tinley terecht en onze gedragtherapeut was Marieke. We maakten een afspraak en zijn naar haar toe gegaan. Marieke zag meteen dat er totaal geen dominantie in Tinkel zat, maar dat alles uit angst voortkwam. Vanaf dat moment hebben we het roer omgegooid. Wij zijn ons helemaal gaan concentreren op Tinkel, hebben haar heeeeel veel liefde en aandacht gegeven en zijn vooral gaan luisteren naar haar lichaamstaal. Want een kleine hond is ook een hond. Met gevoel en een eigen karakter. En dat moet je respecteren, anders bouw je geen band op met je hond.

Uitlaten

Omdat Tinkel zo bang was konden we haar niet uitlaten. Ze piepte, huilde en was echt helemaal over haar toeren als we met haar naar buiten gingen. Spelenderwijs zijn wij haar gaan trainen om haar ontlasting op de kattenbak te doen. En dat lukte! Ook hebben we Tinkel geleerd om door het kattenluikje naar buiten te gaan, zodat ze lekker kon wennen aan de buitengeluiden en toch heel veilig bij ons was. Onze tuin is goed afgesloten en daar kon ze dan ook vrij rondlopen, zonder gevaren. Nu is Tinkel een vrolijk hondje van zes maanden oud. Ze loopt de hele dag met haar staartje omhoog. Tinkel speelt heel veel met al haar speeltjes, met de katten of met ons. We kunnen haar inmiddels ook al uitlaten. Dit hebben we allemaal heel langzaam en op haar tempo aangepakt, zonder verdere problemen.

Toekomst

We zijn er nog lang niet hoor. De volgende stap is haar laten wennen aan andere honden. Maar we doen het stap voor stap, dat past het beste bij Tinkel. Niet teveel tegelijk, gewoon heel rustig elke keer een stukje verder. En ik weet zeker dat het ons gaat lukken! Pas als je respecteert dat een hond ook een eigen karakter heeft en goed naar de lichaamstaal van de hond kijkt en daarvan leert, kom je tot het beste resultaat. Iedere hond is verschillend, net als ieder mens. Of het nu een grote of een kleine hond is, ze zijn allemaal even belangrijk. Mijn dochter en ik zijn stapel op Tinkel en we merken dat Tinkel ook stapel is op ons. Ze beschermt ons goed en is heel waaks. Ze laat het ons duidelijk merken als er iets is en als ze iets niet leuk vindt. Zo wordt onze band alleen maar groter en intenser. Ik ben blij dat we Marieke ingeschakeld hebben. Ze heeft ons heel goed op weg geholpen om Tinkel te kunnen begrijpen.

Dus bij deze nogmaals bedankt Marieke, je bent een kanjer in je vak.

Groeten, Janny, Chenoa en Tinkel