Brookfokker en slechte socialisatie

Puk was de eerste weken letterlijk een schaduw van mij. Ze liep de hele dag dicht bij mijn en al snel werd het ons duidelijk dat zij totaal niets gewend was. Puk vertoonde meerdere problemen. Ze reageerde angstig op fietsen, auto’s, verschillende voorwerpen en mensen; alles was haar vreemd. Ook de zindelijkheidstraining was een groot probleem. Inmiddels was het mij ook duidelijk dat de fokker een broodfokker was en dat Puk een slechte socialisatie heeft gehad. We waren het er snel over eens dat Puk veel knuffels en liefdevolle aandacht nodig heeft. Ze was een zeer angstig, onzeker hondje. Mannen (ook onze zoon) was een lastig dingetje en elke verandering (lees prikkel) zorgde voor een drukke, onderdanige plassende hond met haar staart tussen de poten.

Advies dierenarts

Het deed me pijn om dat te zien, juist omdat ze zo onwijs lief is. Ik kan ontroerd raken hoe lief zij kan zijn. Ze was altijd alert en sliep weinig. Hoe liefdevol wij ook waren en vol geduld werd Puk erg druk en nog onzekerder. We kregen steeds vaker discussies of we Puk niet moesten gaan herplaatsen, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Alleen al de gedachte dat zij weer moet verkassen. Ik had de verwachting dat dit echt een deuk zou geven in haar angst en onzekerheid. Via advies van de dierenarts kwam ik bij Marieke uit. Helaas bevestigde Marieke mijn vermoeden. Puk had bij de fokker een slechte socialisatie gehad en de fokker had Puk niet gegeven wat ze nodig had. Marieke heeft me vele tips gegeven. Ik heb een rapport gehad en we hebben in de nazorg ook veel mailcontact gehad.